آیا شورای مرکزی قادر به حل مسایل سازمان نظام روانشناسی و مشاوره خواهد شد؟
دکتر حمید پورشریفی، دهم خردادماه 1397
آیا شورای مرکزی قادر به حل مسایل سازمان نظام روانشناسی و مشاوره خواهد شد؟
دکتر حمید پورشریفی
دهم خرداد ماه 1397
💠 مساله اصلی در حرفه روانشناسی و مشاوره چیست؟
🔸 به استناد پیام های بیش از 50 استاد برجسته روانشناسی و مشاوره کشور، نامه های انجمن های علمی روانشناسی و مشاوره کشور و شواهد دیگر نظیر کمپین های احیای سازمان نظام، به جرات می توان گفت مطالبه اصلی جامعه روانشناسی و مشاوره، داشتن سازمانی سالم (یعنی به دور از آسیب های مالی و اداری) و سازمانی موثر (یعنی توانمندی در حمایت از حقوق مراجعان به روانشناسان و مشاوران و حمایت از حقوق صنفی روانشناسان و مشاوران) است.
🔸 سالم بودن پیش نیاز و شرط اصلی موثر بودن است.
بدین ترتیب مساله اصلی در حال حاضر رسیدن به یک سلامت اداری و مالی در سازمان است.
🔸 البته تعیین و تکلیف ریاست سازمان، بر حل مسائل اصلی سایه افکنده است؛ امری که بیش از 2 سال از بلاتکلیفی آن می گذرد.
🔸 اگرچه مساله تعیین ریاست خیلی مهم است و ادامه حضور رئیسی که رد صلاحیت شده و خود محکومیت کیفری دارد مشکلات عدیده ای برای سازمان ایجاد می کند ولی خطای جدی زمانی خواهد بود که برای رهایی از این وضعیت، به حافظه سازمان در سال های گذشته توجه نشود و فردی برای ریاست انتخاب شود که خود بخشی از سیستم ایجاد کننده آسیب های اداری باشد. اگر چنین چیزی اتفاق بیفتد از چاله در آمدن و به چاه افتادن خواهد بود و مسئولیت بزرگی را متوجه افرادی خواهد کرد که در این خصوص ایفای نقش می کنند.
💠 در حال حاضر در سازمان نظام روانشناسی و مشاوره چه می گذرد؟
در بهار سال 1397 شورای مرکزی سه جلسه برگزار شده است.
🔸 جلسه 20 فروردین 1397 شورای مرکزی را می توان یک جلسه واکنشی به تلاش های ارزنده بازرسان مستقل برای برگزاری مجمع عمومی فوق العاده در نظر گرفت. در این جلسه، در خصوص مجمع عمومی تصمیماتی اتخاذ و قرار شد که مجمع عمومی با حضور اعضای شوراهای استانی و شورای مرکزی برگزار شود. تصمیمی که مغایر با حقوق شهروندی و تضیع حقوق اعضای سازمان در تهران و شهرهای بزرگ است. چرا که تهران با داشتن 30 الی 40 درصد از اعضای سازمان، تنها 5 نماینده خواهد داشت و استانهای با اعضای قریب یک درصد نیز به همان میزان یعنی 5 نماینده خواهند داشت.
البته گردهمایی اعضای شوراهای استانی هرچند نمی تواند نقش مجمع عمومی داشته باشد با این وجود سودمند است چرا که مدت هاست شوراهای استانی رها شده اند و به آنها زمانی توجه می شود که سازمان مرکزی نیازی داشته باشد.
🔸 در جلسه 10 اردیبهشت 1397 شورای مرکزی، در حالی که بازرسان مستقل دعوت نشده بودند و 4 نفر از اعضای شورای مرکزی از جمله یکی از منتخبان 4 دیماه 1396 برای احراز پست ریاست (دکتر بهروز بیرشک) به دلیل بیماری در جلسه حضور نداشتند مساله حمایت از یکی از منتخبان ریاست (دکتر محمد حاتمی)، بدون اینکه در دستور جلسه قرار گرفته باشد مطرح شد. فردی که نقش ایشان در آسیب های اداری که در مصوبه 14 تیرماه 1395 مطرح شده بود هنوز رد نشده است. این بحث یا تصمیم شورای مرکزی در سایت سازمان به طریقه بحث انگیزی منعکس و بعد حذف می شود و موضوع موجب واکنش و نامه گله آمیز یکی ازمنتخبان، یعنی دکتر بهروز بیرشک می شود.
🔸 در جلسه 7 خرداد ماه 1397 شورای مرکزی، که باز هم تشکیل آن به بازرسان مستقل اطلاع رسانی نشده بود موضوعاتی مطرح شد که بر اساس شنیده ها، یکی از آنها نوشتن آیین نامه ای با هدف تحت کنترل درآوردن بازرسان بود.
موضوعی که از جلسه قبل باقی مانده بود هرچند فرصت بحث پیدا نمی کند.
جدا از اینکه آیا شورای مرکزی به لحاظ قانونی قادر به نوشتن چنین آیین نامه ای هست یا نه؟ نفس عمل گویای این است که شورای مرکزی به جای تلاش برای پیشگیری از آسیب های اداری و احراز شفافیت مالی سازمان، سعی بر آن دارد که رکنی از سازمان را که می تواند در کنار شورای مرکزی مانع از آسیب ها شود به انقیاد بکشد.
جلسات اخیر شورای مرکزی نشان می دهد که شورای مرکزی هنوز تشخیص نداده است که مساله چیست؟ و یا به تعبیری دیگر، تشخیص شورای مرکزی با تشخیص جامعه روانشناسی و مشاوره کشور همسو نیست.
💠 چه می شود که شورای مرکزی چنین سمت و سویی پیدا می کند؟
🔸 چه کسانی دستور جلسه شورای مرکزی را تدوین و به نوعی مسیر جلسات را تعیین می کنند؟
🔸 آیا می توان گفت که شورای مرکزی به نوعی توسط مسئولان اجرایی و حامیان آنها در شورای مرکزی هدایت می شود؟
🔸 آیا اعضایی از شورای مرکزی هستند که بتوان به آنها اعضای مستقل نام گذاشت؟ اعضایی که به جای همسویی با آسیب ها، در مقابل آنها هستند؟
🔸 اگر اعضای مستقلی در شورای مرکزی وجود دارد موضع آنها چیست؟
🔸 اگر اعضای مستقل موضع مخالف آسیب ها را دارند چرا نمی توانند نقش آفرینی کنند؟ آیا مساله صرفا به تعداد کم آنها بر می گردد و یا اینکه آنها بدون تامل و هماهنگی های قبلی، در جلسات حضور می یابند، و اینکه آیا ممکن است آنها در فرایند جلسه برخورد جرات مندانه لازم از خود نشان نمی دهند؟
🔸 در وضعیت موجود، چشم انداز خوبی برای اینکه شورای مرکزی بتواند مسائل سازمان را بخوبی حل و فصل کند وجود ندارد. گویا آنها به جای مبارزه با آسیب ها، با مبارزه کنندگان با آسیب ها مبارزه می کنند و نه عزمی برای مبارزه با آسیب ها و رسیدن سازمان به سازمانی سالم دارند و نه تلاشی برای موثر بودن سازمان نشان می دهند.
💠 با چنین روندی راه حل نهایی چیست؟
🔸 اگر شورای مرکزی تغییری در سیاست های خود نداشته باشد تنها راه نجات بخش سازمان نظام روانشناسی و مشاوره، انتخابات مجدد شورای مرکزی البته نه توسط مسئولان موجود، بلکه توسط نهادهای حاکمیتی و با همراهی ظرفیت های درونی سازمان نظیر هیات بازرسان و نمایندگان وزرای محترم علوم و بهداشت خواهد بود.
http://poursharifi.ir/
https://t.me/DrPoursharifi