«بیمه روان درمانی و چالش هایی چند از حرفه»

روان درمانی از موضوع های حساسی است که اعضای محترم حرفه های یاورانه روان­شناسی و روان­پزشکی را هر از چند گاهی درگیر بحث­ها و چالش هایی می نماید. هنوز یکسال از بحث تعرفه های روان درمانی و بحث های داغ آن نمی گذرد که مساله تاسیس انجمن علمی روان درمانی ایران در وزارت بهداشت که موسسان آن روان­پزشک هستند بحث های جدیدی را مطرح کرده است.

اگرچه اکثریت روان­شناسان و روانپزشکان بر ضرورت و سودمندی تعامل تاکید دارند، متاسفانه در درون هر دو حرفه و توسط برخی از افراد، گاهی تمامیت خواهی­ها و اقدام های افراطی و یا تقابلی صورت می گیرد که موجب می­شود در حرفه متقابل، به جای تحکیم ارتباط، نگاه تقابلی و یا حتی انگیزه انسجام برای تقابل شکل گیرد که نه به نفع حرفه های یاد شده و نه به نفع مراجعان آنهاست.

به نظر می رسد هر دو رخداد، بحث های پایه ای یکسانی دارد و پاسخ این سئوال که «آیا روان­شناسان می توانند روان­درمانی انجام دهند یا روان­پزشکان؟» در موضوع حساس مرزهای صلاحیت نهفته است؛ امری که در بخشی از نوشته «بیمه روان درمانی و چالش هایی چند از حرفه» به آن تاکید شده و در خبرنامه تابستان ۱۳۹۴ انجمن روانشناسی ایران منتشر شده بود. این نوشته به پیوست ارایه می شود تا با توجه به بحث های جدید پیش آمده، مورد تامل مجدد اعضای محترم حرفه قرار گیرد.

برای تامل در بحث روان­درمانی، از نوشته پیوست، مطالعه دو بخش «چه کسانی صلاحیت انجام روان درمانی دارند؟» و «پروانه اشتغال و مرزهای صلاحیت» پیشنهاد می شود.

حمید پورشریفی/ ۳ تیرماه ۱۳۹۵

@DrPoursharifi