بهترین¬ها در انتظار حرفه عزیزمان خواهد بود اگر هر کسی مسئولانه به وظیفه خود عمل کند
نیک میدانیم نه خیلی دور، پانزده سال پیش، هیچ روانشناس و مشاوری به صورت مستقل اجازه فعالیت نداشت و اینک خدا را شاکریم که به واسطه پدیدایی سازمان نظام روانشناسی و مشاوره، چنین امکانی حاصل شده است، یعنی گامی ارزنده به پیش برداشته شده است.
اما اگر واقع بینانه و بی هیچ تعارفی صحبت کنیم وضعیت حرفه، در حال حاضر و نسبت به زمان خودمان در وضعیت خوبی نیست.
هنوز بعد از گذشت چند سال، در بیرون از حرفه با چالشهای جدی مواجه هستیم و مواردی اساسی نظیر حقوق حقه روانشناسان آموزش دیده در رواندرمانی محقق نشده و هنوز در کتاب ارزشهای نسبی، بر خلاف روال جهانی، در کدهای رواندرمانی اثری از نام روانشناسان دیده نمیشود.
و هنوز بعد از گذشت بیش از یک دهه از عمر سازمان نظام، در درون حرفه چالشهای جدی وجود دارد که بخش جدی آنها با همت اعضای شورای مرکزی قابل رفع است.
در چنین شرایطی، اگر هر کدام از ماها به وظایف خود به خوبی واقف بوده و مسئولانه به آن عمل کنیم، اوضاع به سمت بهبودی حرکت خواهد کرد و سال خوبی در انتظار حرفه خواهد بود.
در واقع اوضاع بهتر می شد و یا خواهد شد ...
- اگر مسئولی در حوزه ریاست جمهوری، خارج از وظایف خود، سازمان را به انتخابات مجدد برای تعیین ریاست سازمان ملزم نمی کرد، الزامی که توسط دیوان عدالت اداری با سئوال مواجه شده است. اگر چنین نمی شد اینک سازمان نظام روانشناسی و مشاوره در دوره چهارم، با رئیس دوره سوم امور خود را به پیش نمی برد و حالت موقتی بر شرایط سازمان نظام حاکم نبود. امید بر اینکه مسئولان محترم ریاست جمهوری و وزارت علوم، در چهارچوب وظایف خود، با مشکل پیش آمده مسئولانه برخورد کنند.
- اگر اعضای محترم شورای مرکزی به جای صرف وقت به اموری نظیر آیین نامه برای هیات بازرسان، که هم خارج از وظایف شورای مرکزی و هم امری با اولویت پایین است ، به پیگیری جدی حقوق روانشناسان نظیر مساله کتاب ارزشهای نسبی، مساله کارورزی و نیز به پیگیری جدی حقوق مراجعان، یعنی تصریح مرزهای صلاحیت حرفهای توسط گرایشهای مختلف روانشناسان میپرداختند و در خصوص اقدامات بدون مصوبه شورای مرکزی نظیر عقد تفاهم-نامه-های بحث انگیز، بازداریهای لازم را انجام میدادند اوضاع بهتر میشد و البته هنوز هم دیر نشده است.
- اگر رئیس محترم سازمان خود را ملزم به اجرای مصوبه های شورای مرکزی می دانست نه اینکه با تشخیص شخصی خود آنها را متوقف کند نظیر آخرین مصوبه شورای مرکزی در دوره سوم، در آنصورت امید روانشناسان و مشاوران به خانه دوم خودشان بیش از پیش شکل میگرفت؛ البته هنوز هم دیر نشده است.
- اگر اعضای محترم هیات بازرسان در تعامل با هیات محترم بازرسان دوره سوم، به انجام وظایف خود بپردازند که البته در این خصوص گام های ارزنده ای برداشته اند و اگر این گام ها را به اعضای حرفه منعکس شود، خوشبینی سالمی در حرفه ایجاد خواهد شد.
- اگر فارغ از اینکه نظارتی هست یا نه، هر کدام از ماها، در خدمات حرفه ای نظیر برگزاری کارگاه های آموزشی و نظارت بالینی، امور اخلاقی را رعایت کنیم، به عنوان مثال در معرفی خود از القابی نظیر عضو کمیسیون تخصصی استفاده نکنیم که مغایر کدهای اخلاق حرفه ای است (موردی که متاسفانه یکی از منتخبین اعضای حرفه انجام داده اند)، یا رفتارهای غیرحرفه ای و ای بسا تجاری انجام ندهیم و به عنوان مثال کارورزی را با برگزاری دوره های آموزشی پیش نبریم که خلافی صریح است، الگوهای خوبی برای دانشجویان خواهیم بود.
- اگر افراد خود را با القابی که ندارند معرفی نکنند، مثل مورد اخیر که افرادی خود را نماینده اتحادیه انجمن های علمی روانشناسی معرفی کرده اند، اتحادیه ای که عملا وجود خارجی ندارد، به آسیب ها و نادرستیها و سیاسی کاری ها دامن نخواهیم زد.
- اگر به عنوان یک مسئول دانشگاهی و صرفا برای تصویب دوره، اطلاعات کذب و نادرست را به ارزیابان ارایه ندهیم و به جای آن سعی در تامین پیش نیازهای لازم برای برگزاری دوره های اصولی داشته باشیم.
- اگر تک تک ماها حساسیت اخلاقی را به عنوان اولین گام عمل اخلاقی در خود پرورش داده و استانداردهای اخلاقی نظیر «حل آگاهانه تخلفهای اخلاقی» و «گزارش تخلفهای اخلاقی» را به صورت جدی در دستور کار خود قرار بدهیم.
بی شک،
چنانچه این اگرها تحقق شود
آینده ای خوب در انتظار حرفه عزیزمان خواهد بود.
و بی شک،
همه ما در حد توان و وظایفی که بردوش مان قرار داده شده است مسئولیم.
دکتر حمید پورشریفی
دانشیار روانشناسی سلامت
6 اسفند ماه 1395
@DrPoursharifi
https://telegram.me/DrPoursharifi