محاسن و معایب حذف کارورزی

با عرض سلام و ادب و احترام

در خصوص معایب و محاسن حذف کارورزی سئوال شده است.

همانطوری که احتمالا مخاطبان ارجمند استحضار دارند اینجانب به تاریخ 20 بهمن 95 نوشته ای داشتم تحت عنوان اینکه «کارورزی، مرهمی که همچنان می زخمد».

خب اگر کارورزی مرهم است یعنی ضروری است و عملا قابل حذف نیست.

من برخلاف یکی از همکاران ارجمند که منطق کارورزی را جبران کم­کاری دانشگاه­ها ذکر کرده اند و به نوعی آن را غیرضروری دانسته اند، اعلام می کنم که حتی اگر دانشگاه­ها به بهترین وجه آموزش را پیش ببرند، بر اساس آنچه در بسیاری از کشورهای توسعه یافته مشاهده می شود افراد بعد از طی کردن آموزش آکادمیکی، برای ورود به فعالیت های حرفه ­ای، هم نیازمند آموزش های حرفه ای هستند و هم نیازمند کارورزی.

لذا صرف آموزش دانشگاهی به تنهایی صلاحیت های لازم حرفه ای را ایجاد نمی کند و ازاین منظر کارورزی یک مرهم است.

اما چرا زخم؟

اگر آنسانکه در درمان اکت تاکید می­شود بافتاری نگاه کنیم، تصمیم سازمان نظام روانشناسی و مشاوره در خصوص حذف کارورزی در شرایطی که آسیب­های زیادی وجود داشت، آسیب هایی نظیر صدور گواهی های صورری و یا اینکه برگزاری دوره ها و کارگاه های آموزشی به جای کاورزی و از همه آنها مهمتر بار مالی غیرضروری که بر دوش اعضای سازمان قرار می گرفت، این آسیبها از یک طرف و ظرفیت پایین بازرسی و پیشگیری از آسیب ها توسط سازمان نظام روانشناسی و مشاوره از طرفی دیگر، شرایطی را ایجاد کرده بود که در واقع کارورزی که قرار بود مرهم باشد بیشتر زخم ایجاد می کرد ، در چنین شرایطی حذف کارورزی، هرچند به قول برخی از همکاران ارجمند، پاک کردن صورت مساله بود، در این شرایط قابل درک است.

یعنی اینکه وقتی که نمی توانیم کارورزی را به شکل اصولی آن داشته باشیم و بیشتر از حسن های آن، آسیب ها گریبانگیر می شود در چنین شرایطی حذف کارورزی بهتر است.

اما از نگاه من، سازمان نظام می توانست راهی به جز حذف کارورزی و پاک کردن صورت مساله داشته باشد.

من نیز با آسیب های مالی کارورزی به صورت جدی مشکل دارم، بارها آن را مطرح کرده ام، ولی در این خصوص راه حل هایی وجود داشت.

مثلا در دوره سوم، سازمان نظام روانشناسی و مشاوره استان آذربایجانشرقی، با مسئولیت آقای دکتر باباپور، در یک ابتکار جالبی، با بهره گیری از ظرفیت های مراکز بهداشت زیر پوشش دانشگاه علوم پزشکی، متقاضیان کارورزی را به این محل ها هدایت می کرد و متقاضیان بدون پرداخت هزینه ای می توانستند کارورزی را پیش ببرند و در عین حال، هم مراکز بهداشت سود می بردند و هم متقاضیان دریافت پروانه اشتغال.

چنین ابتکاری را می توان در سطح بالاتر و با عقد تفاهم نامه فیمابین سازمان نظام و وزارت بهداشت پیش برد.

همچنین بخشی از آسیب ها به این بر می گردد که عملا سازمان نظام به دلیل مشکل نیروی انسانی قادر به نظارت آنسانکه باید و شاید نیست. راه این امر این است که با عقد تفاهم نامه ای بین سازمان نظام روانشناسی و مشاوره با سازمان بهزیستی کشور، از امکان ها و نیروی انسانی موجود در سازمان بهزیستی کشور به عنوان یک دستگاه حاکمیتی استفاده بعمل آورد.

بهرحال، حذف کارورزی اگرچه دردها را کاست ولی مشکل نحوه کسب صلاحیت های عملی هنوز بی پاسخ مانده است و می توان گفت پاک کردن صورت مساله، بدون توجه به جایگزین­های لازم، با وجود منافع کوتاه مدت آن، الزاما روش کار نیست.

8 اردیبهشت ماه 1396

@DrPoursharifi

https://telegram.me/DrPoursharifi