تاملی بر تجویزهای بجا و نابجای الکتروشوک (ECT)
پرسشی از روان‌پزشکان ارجمند و اولین پاسخ از دکتر حسن عشایری
تاملی بر تجویزهای بجا و نابجای الکتروشوک (ECT)
پرسشی از روان‌پزشکان ارجمند و اولین پاسخ از دکتر حسن عشایری
💠 اخیرا مراجعی را ویزیت کردم که به دلیل افکار شدید خودآسیب‌رسانی ارجاع شده بود. ارزیابی‌ها گویای این بود که وی در ماه‌های گذشته درگیر رابطه‌ای عاطفی بوده، کیفیت زندگی بالایی داشته، اما در چندروز گذشته شکست عاطفی (love trauma) را تجربه کرده است. مداخلات روان‌شناختی لازم تا مرحله طرح امنیت انجام شد، با توجه به سطح خطر، ارجاع روان‌پزشکی انجام شد. مراجع بعد از ویزیت شدن توسط روان‌پزشکی که خودش انتخاب کرده بود، طی تماس تلفنی، به همراه گریه اعلام کرد که برایش بستری در نظر گرفته شده است. سعی شد انگیزه لازم برای تبعیت از توصیه‌های روان‌پزشک ایجاد شود، تا اینکه مراجع اعلام کرد که در عین حال برایش الکتروشوک نیز تجویز شده است. بر اساس دانش و اطلاعاتی که وجود داشت فرض بر این بود که الکتروشوک درمان خط آخر بوده و صرفا برای برخی از تشخیص‌ها در بیماران مزمن تجویز می‌شود. براساس چنین فرضی، تجویز الکتروشوک برای چنین مراجعی مایه تعجب بود. این رویداد باعث شد که پرس و جویی در مورد میزان تجویز الکتروشوک در بیمارستان‌ها به عمل آید و مشخص شد که گویا میزان تجویز الکتروشوک در موارد نسبتا زیادی فراتر از انتظار مبتنی بر این فرض انجام می‌شود. این امر ضرورت تامل در خصوص کاربردهای بجا و نابجای الکتروشوک و راه‌اندازی بحث و گفتگویی با همکاران، به ویژه روان‌پزشکان ارجمند را مطرح کرد.
🔸 برای شروع نظرخواهی از متخصصان مرتبط، مصاحبه‌ای با استاد ارجمند و نام‌آشنا، جناب آقای دکتر حسن عشایری، استاد تمام روان‌پزشکی و عصب‌شناسی دانشگاه علوم پزشکی ایران انجام گرفته است که فایل صوتی آن به پیوست ارایه می‌شود.
🔸 ضمن تشکر از جناب آقای دکتر عشایری، از سایر استادان و همکاران ارجمند درخواست می‌شود که در این خصوص اظهار نظر نمایند تا زمینه برای فهم مشترک فراهم شود؛ با این امید که در تجویز الکتروشوک و هر مداخله زیستی یا روان‌شناختی دیگر، اصول اخلاقی به معنای واقعی آن رعایت شود.
دکتر حمید پورشریفی
دهم اسفندماه 1397
https://t.me/DrPoursharifi