جناب آقای دکتر اللهیاری، لطفا هم به خاطر حرفه و هم به خاطر وجاهت خودتان، انصراف دهید

🔸 زمانی می نوشتم و می نوشتید دکترجان، دکتر عزیز، ببخشید که الان این کلمات در زبانم جاری نمی شود و نمی خواهم نوشته ام ناصادقانه باشد.

🔸 می دانم و می دانید که در بخش اعظم دوره سوم، با شما همراهی داشتم و حتی وقتی در صحن شورای مرکزی نقدهای جدی به برخی از آسیب های اداری داشتم صاحب این فکر بودم که شما در آن نقشی ندارید به جز عدم نظارت؛ البته اینکه همچنان چنین فکری دارم یا نه، موضوع بحث الان نیست.

🔸 می دانم و می دانید که در انتخابات دوره چهارم، همسو با انجمن روانشناسی ایران، شما جزو داوطلبان مورد حمایت من بودید، هر چند حتما فراموش نکرده اید که ضمن حمایت از شما، جلوی اسم تان نوشته بودم: «ضمن آرزوی موفقیت برای جناب آقای دکتر اللهیاری امیدوارم که در گذر زمان، پیام های برآمده از جلسات شورای مرکزی به ویژه برآیند جلسه مورخ ۱۴ تیرماه ۱۳۹۵ را فراموش نکنند.».

🔸 اینک می دانید که همان انجمن روانشناسی ایران که شما جزو داوطلبان مورد حمایت آن انجمن بودید همسو با دیگر انجمن های علمی روانشناسی و مشاوره به عملکردهایی از شما نقد جدی دارند که آخرین مورد آن نقد اقدام مدیریت سازمان برای تشویش اذهان عمومی طی بیانیه مورخ 20 آذرماه بود که در اطلاعیه شماره 2 منظومه انجمن های روانشناسی و مشاوره به آن اشاره شده بود.

🔸 همه اعضای حرفه روانشناسی و مشاوره می دانند که بعد از انتخابات چهارمین دوره، طی دو انتخابات داخلی ابتدا جناب آقای دکتر افروز و سپس شما توسط شورای مرکزی انتخاب شدید و باز همه می دانیم که ابتدا مبنای انتخاباتی که طی آن شما انتخاب شده بودید توسط دیوان عدالت اداری زیر سئوال رفت و در آخرین نامه دفتر ریاست جمهوری امکان تصدی مسئولیت توسط هر دوی شما را منتفی دانست.

🔸 می دانم و می دانید که جناب آقای دکتر افروز علیرغم نقد جدی که به این نامه داشتند و دارند، به خاطر حرفه پذیرفته اند که نفر سومی از طرف اعضای شورای مرکزی برای ریاست انتخاب شود.

🔸 متاسفانه نه تنها چنین امری از ناحیه شما رخ نداده است، بلکه تلاش هایی از جانب شما صورت گرفته است که طی اطلاعیه ها، وجاهت اقدامات رکن مستقل هیات بازرسان را زیر سئوال برده و طوری نشان داده اید که گویا شورای مرکزی در مقابل هیات بازرسان هست که شواهد زیادی نافی چنین امری است.

🔸 زمانی که تلاش های شما برای پیشگیری از وقوع مجمع عمومی فوق العاده  ملاحظه می شود؛ که برگزاری آن وظیفه ذاتی هیات بازرسان هست، این سئوال برای برخی مطرح می شود که چرا برگزاری مجمع عمومی اینقدر نگرانی ایجاد می کند؟ مگر قرار است چه چیزی آنجا مطرح شود؟ این سئوال ها افراد را به جستجو وا می دارد و می دانید که افراد هرچه بیشتر می جویند بیشتر می یابند: البته گاه مواردی را می یابند که صحت ندارد و ممکن است مواردی را بیابند که صحیح ولی تلخ است که امیدوارم چنین مواردی نباشد، چون هر کدام از اعضای شورای مرکزی، سرمایه هایی برای سازمان هستند و زیر سئوال رفتن آنها، هم به لحاظ فردی و هم به لحاظ حرفه ای مطلوب اعضای سازمان نیست.

🔸 متاسفانه با هر تلاش جدید از جانب شما برای مقابله با تشکیل مجمع عمومی و یا پیشگیری از تعیین رییس سازمان، یک قدم از وجاهت شما کاسته شد و برخی از تلاش های ارزنده قبلی شما در اذهان پاک می شود.

🔸 اینک هفده ماه گذشته است، ریاست سازمان مشخص نشده است و اگرچه در یادداشت های مختلف وظیفه شورای مرکزی به  این منتخبان ارجمند یادآوری می شود ولی نگاه دیگری که می توان به این تاخیر شورای مرکزی داشت، ملاحظات شخصیتی و وجاهت شماست. به نظر می رسد آنها دوست نداشتند که قبل از انصراف شما نسبت به تعیین نفر سوم اقدام کنند ولی می دانید که آنها نمی توانند این روند را  ادامه دهند و بی شک به خاطر حفظ منافع حرفه، اگر شما خودتان همچون جناب آقای دکتر افروز انصراف ندهید، مجبور خواهند شد راسا تصمیم بگیرند. هرچند به نفع سازمان و خودتان هست که این اقدام را راسا انجام دهید و شرایط را برای تعیین نفر سوم فراهم کنید تا شورا در فضایی بدون تنش، نسبت به تعیین ریاست سازمان اقدام نموده و سازمان وارد وظایف معوقه خود شود.

با آرزوی بهترین های برای منتخبان سازمان و حرفه عزیزمان

پورشریفی

30 آذرماه 1396

@DrPoursharifi 

https://t.me/DrPoursharifi