سپاس و تشکر فراوان از دوستان و همراهان عزیزم

که در فراق مادر، مرا در غلبه بر این غم بسیار بزرگ توان بخشیدند.

✅ سپاس و تشکر فراوان از دوستان و همراهان عزیزم

که در فراق مادر، مرا در غلبه بر این غم بسیار بزرگ توان بخشیدند.

«... فقدان تنها گوهر هستى، و اولين هم آغوش به هنگام ناتوانى، همراه بيدار شبهاى بيدارى، نگران روزهاى سخت، دردشناس لحظه هاى دردمندى، عاشق بيدريغ، نگهبان لحظه هاى نا امنى.... را براى شما عزيز و خانواده محترم از صميم قلب تسليت عرض ميكنم. و ... با دل جريحه دار شما همدلانه غم را احساس ميكنم. روحشان شاد.». این پیام زیبا (که توسط استاد ارجمندم جناب آقای دکتر دژکام ارسال شده)، تنها یکی از پیام های بزرگوارانی بوده است که مرا در التیام این درد بزرگ یاری نموده اند.

و استاد عزیزم جناب آقای دکتر گنجی در پیام شان نوشتند که « ... پس از شنیدن این خبر ناگوار به سراغ شعر ای وای مادرم شهریار رفتم و برای چندمین بار خواندم...»  بله، استاد شهریار چه خوب توصیف کرده است « آهسته باز از بغل پله ها گذشت  / در فكر آش و سبزي بيمار خويش بود / اما گرفته دور و برش هاله اي سياه / او مرده است و باز پرستار حال ماست / ...»

غم و اندوه فقدان سمبل مهربانی و عشق؛ مادر عزیزم ،که پرورنده تبسم اندیشه «برادر عزیزم حاج بهروز» بود ، بسیار سخت و جانکاه است اما جدا از پیام های واصله به خانواده که بسیار گسترده است و در این جا به آنها اشاره نمی شود، حضور و پیام های بسیار گسترده و صمیمانه دوستان و آشنایان:

• استادان عزیز، همکاران گرامی و دانشجویان عزیز از جای جای کشور عزیزمان؛

• عزیزان از انجمن های علمی به ویژه اعضای محترم هیات مدیره و همکاران ارجمند انجمن روانشناسی ایران؛

• از سازمان های حرفه ای به ویژه اعضای محترم شورای مرکزی، هیات محترم بازرسان، برخی از روسا و اعضای محترم کمیسیون های تخصصی و برخی از مسئولین محترم سازمان نظام روانشناسی و مشاوره؛

• از دانشگاه ها، به ویژه اعضای محترم هیات علمی، کارکنان و دانشجویان عزیز دانشگاه تبریز و دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی؛

• از متولیان مراکز مشاوره به ویژه مراکز مشاوره دانشجویی دانشگاه ها، بخصوص مسئولین، همکاران و اعضای محترم کمیته مشورتی دفتر مشاوره و سلامت وزارت علوم؛

• فعالان روانشناسی و مشاوره در فضاهای مجازی، کانال های تلگرامی به ویژه اعضای محترم کمپین های احیای سازمان نظام روانشناسی و مشاوره

از بار این تالم کاست و مرا را در تحمل این مصیبت عظیم یاری نمود.

بدینوسیله وظیفه خود می دانم از کلیه سرورانی که با قدمی یا قلمی،  از لحظه فراق تا پایان مراسم ترحیم با اینجانب و اعضای  خانواده همدلی نموده اند تقدیر و تشکر نمایم.

 از خداوند سبحان بقای عمر با عزت برای شما عزیزان و علو درجات برای درگذشتگان تان مسئلت می نمایم و از اینکه علیرغم اشتیاقم نمی توانم بطور حضوری مراتب تقدیر خود را به تک تک عزیزان اعلام نمایم، پوزش می طلبم.

حمید پورشریفی

20 بهمن ماه 1396