چرا نباید دوست بچه هایمان باشیم؟

عالی نیست که بتوانیم با بچه هایمان دوست باشیم؟ به هرحال آنها فرزندان ما هستند و می خواهیم به ما احساس نزدیکی کنند.

نویسنده: جنیفر فیرد

ترجمه از عاطفه محمدصادق

می خواهیم از وقت گذراندن با ما لذت ببرند. درست است؟ چه اشکالی دارد دوست باشیم؟

اینکه بخواهیم با فرزندانمان رابطه نزدیکی داشته باشیم مشکلی ندارد. بحث این است که نمی توانیم با آنها دوست باشیم. چرا؟

به یک دلیل ساده: ما مسئولیم که از آنها مراقبت کنیم. یعنی بعضی اوقات باید از جایگاه والدینی مان استفاده کنیم و جلوی آنها را بگیریم. این همان چیزی است که در دوستی اتفاق نمی افتد. دوستان جلوی انتخاب یکدیگر را نمی گیرند. شاید توصیه هایی بکنند اما هرکس برای انتخاب آزاد است. مثلا اگر من به بهترین دوستم بگویم می خواهم فلان قرص را امتحان کنم به احتمال زیاد دوست من می گوید کار خوبی نیست اما در نهایت خودم تصمیم گیرنده نهایی هستم.

برای همین دوستان من با فرزندان من فرق دارند! وقتی دختر/پسر من بگوید می خواهد فلان قرص را امتحان کند من جلوی او را می گیرم و روشن می کنم که اجازه چنین کاری ندارد. فرزند من ممکن است ناراحت شود اما وظیفه من مراقبت از اوست. 

بچه های ما برای رشد سالم نیاز به راهنمایی و مراقبت دارند و این امر باعث می شود گاهی تصمیماتی بگیریم که فرزندمان دوست ندارد و این موضوع قدرت نابرابری ایجاد می کند که در دوستی وجود ندارد.

حقوق معنوی محفوظ و ذکر منبع با کتاب‌شناسی زیر بلامانع است:

فیرد، جنیفر. محمدصادق، عاطفه. (۱۳۹۹). چرا نباید دوست بچه هایمان باشیم. برگرفته در روز؟؟ سال؟؟ از سایت مرکز خدمات روانشناسی ومشاوره  زندگی HTTP://MRMZ.IR/