دکتر بری ال.دانکن، روانشناس، آموزگار  و پژوهشگری است که بیش از 17000 ساعت تجربۀ بالینی دارد. صاحب صدها اثر در زمینۀ مشاوره و رواندرمانی از جمله 17 کتاب است. ابزار ابداعی او برای بهبود اثربخشی رواندرمانی با عنوان سیستم مدیریت پیامد شرکای تغییر (1) هم‌اکنون از جمله رایج‌ترین ابزارهای مورد استفاده برای نظارت بر پیامدهای رواندرمانی و مشاوره در دنیاست.

این مصاحبه در همایش سال 2011 انجمن روانشناختی آمریکا در واشنگتن انجام شد و دکتر بری ال. دانکن در مورد کتاب خود با عنوان در باب رواندرمانگری بهتر شدن (On Becoming a Better Therapist) صحبت کرد.

مصاحبه‌گر: مهمترین توصیه‌ای که می‌توانید به یک متخصص بالینی بکنید تا رواندرمانگر بهتری شود چیست؟

بری دانکن: جواب بسیار ساده است: در طول حرفۀ خود بر نتایج کارتان با درمانجویان نظارت کنید تا بدانید که آیا به عنوان یک رواندرمانگر بهتر رشد می‌کنید و در طول زمان به نتایج بهتری دست پیدا می‌کنید یا نه. با پیگیری نتایج کار نه تنها از درمانجویان خود نکات جدیدی یاد می‌گیرید بلکه از آموزش‌های حرفه‌ای و نظارت بالینی گرفتن هم بهتر می‌توانید استفاده کنید. وقتی نتایج خود را به صورت مداوم بررسی می‌کنید متوجه می‌شوید که آیا استفاده از فرصت‌های آموزشی و دریافت نظارت بالینی واقعاً تغییری در اثربخشی شما ایجاد می‌کند؟

مصاحبه‌گر: رویکرد نظری و تکنیک‌های رواندرمانگر چقدر مهم‌اند؟

بری دانکن: خوب اینها اهمیت دارند اما باید از آنها در بافت جنبه‌های بسیار مهم‌تر مکانیسم تغییر در رواندرمانی استفاده کنید. به این معنی که در یاد داشته باشید که درمانجو و آنچه آنها به فضای رواندرمانی می‌آورند و توانایی شما برای به کار گرفتن این آورده‌ها و کمک گرفتن از آنها و پرورش‌دادنشان جنبۀ مرکزی همۀ رواندرمانی‌ها است. درگیر ساختن درمانجویان به فرایندی معنادار و ترکیب کردن این درگیری با آورده‌های ایشان همان اتحاد درمانی است. همین مساله بهترین رواندرمانگران را از بقیه جدا می‌کند. منظورم توانایی ایشان برای شکل دادن به اتحادی قوی با انواع درمانجویان است؛ اما بدانید که تنها راه این که بدانید در این مهارت بهتر می‌شوید یا نه این است که از ابزارهای اندازه‌گیری نتایج درمان استفادع کنید.

مصاحبه‌گر: با رواندرمانگری که ناامید شده چون نمی‌تواند با یک درمانجو چنین پیشرفتی داشته باشد چطور مشاوره می‌کنید؟

بری دانکن: این همان وضعیتی است که مدیریت نتایج نکات زیادی را روشن می‌کند چون به شما نشان می‌دهد که کدام درمانجویان به کار شما پاسخ خوبی نمی‌دهند. هرچه زودتر و در سه چهار جلسۀ اول این مساله را متوجه بشوید که درمانجویان تغییر می‌کنند یا نه زودتر می‌توانید با درمانجو در این مورد صحبت را شروع کنید؛ پس اولین کاری که انجام می‌دهید این است که با درمانجو در این موارد صحبت کنید: « در این مورد نیاز داریم که چه کاری انجام بدهیم؟ آیا بهتر است با همین سرعت کنونی پیش برویم؟ آیا کار نیازمند صرف وقتی مقداری طولانی‌تر از حد معمول می‌شود؟ آیا به نظر شما من بخشی از مسائل شما را خوب متوجه نشده‌ام؟ آیا چیزی هست که به من نگفته باشید و دانستن آن برای کار ما مفید باشد؟ آیا به نظر شما ما در مسیر درستی به پیش می‌رویم؟ آیا بهتر است در شیوۀ کار خودمان روی مشکل تغییری ایجاد کنیم؟»

پس اولین کار این است که گفتگوی صمیمانه‌ای با درمانجو در این باره داشته باشید که برای بهتر شدن وضعیت آنها فکر می‌کنند که چه تغییراتی لازم است؛ اما اگر مشکل ادامه پیدا کرد، یعنی تغییری به وجود نیامد و ابزارهای اندازه‌گیری نشان دادند که درمانجو واقعا از کار با شما سود نمی‌برد دیگر وقت آن رسیده با درمانجو در مورد ارجاع دادن او به رواندرمانگر دیگری صحبت کنید؛ رواندرمانگری که ممکن است برای او مناسب‌تر باشد. دلیلش این است که مهمترین دلیل موثر نشدن رواندرمانی نبود تناسب یا اتحاد کاری خوب بین رواندرمانگر و درمانجو است.

1. Partners for Change Outcome Management System (PCOMS)
    

حقوق معنوی محفوظ و ذکر منبع با کتاب‌شناسی زیر بلامانع است:

دانکن، بری ال. (1398). چگونه رواندرمانگر بهتری شویم؟. علی فیضی (مترجم). برگرفته در روز/ ماه/سال  از سایت مرکز خدمات روانشناسی و مشاوره زندگی http://mrmz.ir/