نگاهی روانشناختی به مسئولیت هایمان بعد از انتخابات

می دانیم که اولین روزهای بعد از انتخابات، هیجان ها داغ هستند.

آنهایی که برای پیروزی دیدگاه موردنظر خود وقت و انرژی صرف کرده بودند، اگر کاندیدایشان برگزیده شده، هیجان های مثبت و شاید به شدت مثبت و اگر برگزیده نشده است هیجان های منفی و شاید به شدت منفی را تجربه می کنند.

یادمان باشد که اگر تجربه هیجان در دست ما نیست حداقل ابراز آن در کنترل ما هست و در مورد آن مسئولیم.

مگر نه این است که همه داوطلبان و نیز هواداران آنها به نوعی از شان انسان ها سخن می گویند؛ الان خیلی مهم است در ابرازهای هیجان، چه هیجان مثبت و چه هیجان منفی، به گونه ای عمل کنیم که شان انسان ها، به ویژه شان و کرامت هواداران کاندیدای دیگر، را رعایت کنیم.

یادمان باشد که گاهی تنها وجه افتراق هواداران دو دیدگاه، به منابع اطلاعاتی آنها برمی گردد و ای بسا ممکن است اگر منابع اطلاعاتی برخی از آنها فرق می کرد، نگاه متفاوتی داشتند.

 اما وجه اشتراک هواداران دو دیدگاه خیلی خیلی زیاد است که در راس آنها ایرانی بودن و بالاتر از همه جایگاه انسانی همه آنهاست.

ما در مقابل همه شهروندان ایرانی مسئولیم چه همسو با نگاه ما باشند و چه ناهمسو با نگاهمان.

شواهد گویای این است که در شرایط هیجانی بعد از انتخابات، اگر به جای استفاده از پل های ارتباطی، در ابراز هیجان ها از موانع ارتباطی نظیر قضاوت کردن، ناارزنده کردن، برچسب زدن، تحقیر کردن و نظایر آن استفاده شود، ممکن است احساسهای منفی اولیه، نظیر ناراحتی به هیجان هایی مانند تنفر تبدیل شود و آثار آن سال ها گریبانگیر فرد و نیز جامعه باشد.

لازم است همدلی را در خود پرورش دهیم، از منظر دیگر ایرانی هایی که نگاه متفاوتی داشتند به مسائل بنگریم، آنها را درک کنیم و در بیان هر جمله و در نوشتن هر مطلب، قبل از اینکه صرفا بخواهیم هیجان خود را ابراز و به عبارتی تخلیه کنیم به این سئوال فکر کنیم که این بیان من ممکن است چه تاثیر احتمالی بر دیگر هم میهنی هایمان به ویژه آنهایی داشته باشد که انتخاب متفاوتی داشتند.

بزرگی گفته است انسان به درجه بازداری هایش انسان است.

دکتر حمید پورشریفی

30 اردیبهشت 1396

@DrPoursharifi

https://telegram.me/DrPoursharifi