تبریک خدمت آقای دکتر مرتضی کشمیری بهمن 23, 1399 0 5212 تبریک خدمت آقای دکتر مرتضی کشمیری جناب آقای دکتر مرتضی کشمیری مرکز خدمات روانشناسی و مشاوره زندگی، نایل شدن به دکتری تخصصی روانشناسی بالینی را خدمتتان تبریک عرض می‌نماید.
پیام تسلیت خرداد 22, 1399 0 10801 پیام تسلیت مرکز مشاوره ی زندگی با نهایت تاسف و تاثر درگذشت برادر گرامی جناب آقای دکتر مرتضی کشمیری را خدمت ایشان و خانواده‌ی محترمشان تسلیت عرض نموده و صبر جزیل برای ایشان آرزومند است.
ساعت کاری مرکز مشاوره زندگی در خرداد ۱۳۹۹ اردیبهشت 03, 1399 0 6868 ساعت کاری مرکز مشاوره زندگی در خرداد ۱۳۹۹
پیامی کوتاه به مراجعان: مشاوره‌های غیرحضوری هم اثربخش هستند. فروردین 20, 1399 0 7807 پیامی کوتاه به مراجعان: مشاوره‌های غیرحضوری هم اثربخش هستند. دکتر حمید پورشریفی - روانشناس سلامت - مدیر مسئول مرکز مشاوره زندگی
اطلاعیه مرکز مشاوره زندگی در مورد مشاوره غیرحضوری اسفند 05, 1398 0 5684 اطلاعیه مرکز مشاوره زندگی در مورد مشاوره غیرحضوری
کارگاه های عموم مهر 19, 1396 0 21571 کارگاه های عموم فرزند پرورری - مقابله با اهمالکاری - مدیریت خشم - ارتباط موثر بین فردی - تربیت جنسی - آموزش جراتمندی - مهارت های ارتباط موثر زناشویی
Anonym / یکشنبه, 05 بهمن,1393 / دسته بندی ها: موج سوم رفتار درمانی آیا می‌توان با استفاده از توجه‌آگاهی، درد و رنج را واقعاً کمتر کرد؟ دکتر دنی پنمن دکتر مارک ویلیامز مترجم: علی فیضی این متن به سفارش مرکز خدمات روانشناسی و مشاوره زندگی ترجمه‌شده است. توجه آگاهی می‌تواند درد مزمن را تا 90 درصد کاهش بدهد. در سه مقاله نشان خواهیم داد که چطور این اتفاق می‌افتد. زندگی با درد مزمن و بیماری وحشتناک است. حتی بعد از مصرف مقدار زیاد مسکن، درد دوباره برمی‌گردد و انتقام خودش را می‌گیرد. شما می‌خواهید هر کاری که بشود انجام بدهید تا از دست درد خلاص بشوید اما انگار هر کاری که می‌کنید شکست می‌خورد. حرکت کردن دردناک است. حرکت نکردن دردناک است. نادیده گرفتن درد هم دردناک است. اما فقط درد نیست که آسیب می‌زند؛ ذهن شما هم از همان موقع که ناامیدانه تلاش می‌کنید تا راهی برای فرار پیدا کنید شروع به رنج کشیدن می‌کند. سؤالات نیش و کنایه‌دار شروع به زخمی کردن روح شما می‌کند: اگر دوباره سالم نشوم چه می‌شود؟ اگر اوضاع بدتر بشود چی؟ نمی‌توانم با این اوضاع مقابله کنم. لطفاً! می‌خواهم این وضعیت تمام بشود. البته طبیعی است که می‌خواهید در این مواقع با درد خود مبارزه کنید اما توجه کنید که این مبارزه رنج شما را بدتر می‌کند. توجه داشته باشید که کار مؤثرتر و بهتر این است که حس درد خود را همان‌طور که در بدنتان بالا و پایین می‌شود کاوش کنید. این کار ممکن است به نظرتان بدترین کار ممکن بیاید اما آخرین پیشرفت‌های پزشکی نشان می‌دهد که این کار ممکن است از بسیاری از داروهای مسکن قوی‌تر باشد. این رویکرد درد دل درمان جدیدی برای درد مزمن قرار دارد که بر اساس نوع کهنی از مراقبه به نام توجه‌آگاهی قرار دارد. پژوهش‌ها نشان می‌دهد که توجه‌آگاهی درد مزمن را 57 درصد کاهش می‌دهد. مراقبه کنندگان موفق درد خود را تا 90 درصد کاهش می‌دهند. تصویربرداری مغزی نشان می‌دهد که توجه‌آگاهی مجموعه اعصاب مسئول درد را ساکت می‌کند و در طول زمان این تغییرات در مغز ریشه می‌دواند و ساختار مغز را تغییر می‌دهد پس بیماران دیگر به‌اندازه قبل درد نمی‌کشند. کلینیک‌های بیمارستانی درد حالا استفاده از توجه‌آگاهی را برای مقابله با انواع دردهای ناشی از سرطان (و اثرات جانبی شیمی‌درمانی)، بیماری‌های قلبی، دیابت و آرتروزها توصیه می‌کنند. توجه‌آگاهی برای درد کمر، میگرن، فیبرومیالژیا، خستگی مزمن، اختلال روده تحریک‌پذیر و حتی MS مفید است. توجه‌آگاهی معمولی شامل توجه به نقاط مختلف بدن و مشاهده ساده آن با چشم ذهن است. این کار به شما اجازه می‌دهد تا حس‌های دردناک را وقتی ایجاد می‌شوند مشاهده کرده و بدون مبارزه با آن‌ها اجازه بدهید که راه خود را بروند. وقتی این کار را انجام بدهید، اتفاق جالبی می‌افتد: درد و رنج شما شروع به ذوب شدن می‌کند. بعد از مدتی متوجه می‌شوید که درد به دو شکل اولیه و ثانویه خودش را نشان می‌دهد. هرکدام از این دردها علت خاص خودشان را دارند و این دانش کنترلی را که روی رنج خود دارید خیلی بیشتر می‌کند. رنج اولیه از خود بیماری، زخم یا آسیبی که بدن یا سیستم عصبی دارد ناشی می‌شود. درد ثانویه واکنش بدن به درد اولیه است اما اغلب شدیدتر و بادوام‌تر است. جالب اینجاست که این درد توسط تقویت‌کننده‌ای در مغز کنترل می‌شود که شدت کلی رنج را تنظیم می‌کند. در سال‌های اخیر دانشمندان شروع به مطالعه این مسئله کرده‌اند که تقویت‌کننده درد در مغز چطور کنترل می‌شود اما مهم‌تر اینکه آن‌ها راه‌هایی برای کاهش شدت درد در مغز پیداکرده‌اند. معلوم شده که ذهن انسان نه فقط درد را احساس می‌کند بلکه اطلاعاتی را هم که همراه آن است حلاجی می‌کند. مغز حس‌های مختلف را حلاجی می‌کند تا با پیدا کردن دلایل آن‌ها بتوانید از درد یا آسیب بیشتر به بدن دوری‌کنید. این زوم کردن درد را تقویت می‌کند. همچنان که ذهن شما درد را تحلیل می‌کند خاطرات شما را هم غربال می‌کند تا آن زمان‌هایی را که به‌طور مشابه درد می‌کشیدید پیدا کند. هدف این است که در حین جستجو برای پیدا کردن الگو، ممکن است بعضی سرنخ‌ها پیدا و منجر به راه‌حل بشوند. مشکل این است که اگر شما ماه‌ها یا سال‌ها دردکشیده باشید، ذهن یک پرده پرنقش‌ونگار درباره خاطرات دردناک دارد که راه‌حل کمی در بین آن‌ها پیدا می‌شود. پس قبل از اینکه متوجه بشوید، ذهن شما پر از خاطرات بد می‌شود. شما ممکن است غرق خیالات خود در درباره درد خود بشوید. طوری که انگار که همیشه بیمار و دردمند خواهید بود و هیچ‌وقت راه‌حلی پیدا نخواهید کرد. این فرایند منجر به این می‌شود که همه ذهنتان درگیر اضطراب، استرس و نگرانی و همین‌طور درد جسمی می‌شود: اگر دردم متوقف نشود چه می‌شود؟ قرار است همه عمرم را این‌طوری بگذرانم؟ آیا ممکن است اوضاع بدتر بشود؟ این فرایند قبل از اینکه از آن آگاه بشوید در یک‌لحظه اتفاق می‌افتد. هر فکری در یک‌لحظه پیدا می‌شود و به‌سرعت تبدیل به چرخه‌ای باطل می‌شود که درد شما را تقویت می‌کند. البته اوضاع ممکن است بدتر از این هم بشود چون این استرس و ترس بازخوردی به بدن می‌دهد که خودش تنش و استرس بیشتری ایجاد می‌کند. این فرایند بیماری و زخم را بدتر کرده و منجر به درد بیشتر می‌شود. در طول زمان مغز در حس کردن درد بهتر می‌شود. اسکن‌های مغزی نشان داده افرادی که مبتلا به درد مزمن هستند بافت مغزی بیشتری در قسمت مربوط به احساس درد دارند. انگار مغز درجه صدای درد را بالابرده و نمی‌داند چطور آن را دوباره پایین بیاورد. باید تأکید کنم که درد ثانویه واقعی است و صرفاً به این دلیل ثانویه خوانده می‌شود که واکنش مغز به درد اولیه قبل از آگاه شدن ما به آن پردازش می‌شود؛ اما همین پردازش راهی برای رهایی پیشنهاد می‌کند.: شما می‌توانید دوباره روی درد خود کنترل پیدا بکنید. درواقع توجه‌آگاهی می‌تواند به شما کمک کند تا بتوانید این کار را انجام بدهید. اسکن‌های مغزی نشان می‌دهد که این مهارت مجموعه اعصاب تقویت‌کننده مغز را آرام می‌کند. درواقع از طریق این مهارت می‌توانید که درجه صدای درد را کم کنید و همچنان که این کار را انجام می‌دهید اضطراب، استرس و افسردگی شما هم شروع به ذوب شدن می‌کند. بدن شما هم بعدازاین اتفاقات آرام شده و شروع به بهبود پیدا کردن می‌کند. در صدر همه این فایده‌ها صدها پژوهش علمی نشان داده که توجه‌آگاهی برای کاهش اضطراب، استرس، افسردگی، خستگی و تحریک‌پذیری مفید است. استفاده از این مهارت حافظه را بهتر، زمان واکنش را سریع‌تر و استقامت ذهنی و جسمانی بیشتر می‌کند. در هرکدام از این سه مقاله به شما سه نوع مهارت توجه‌آگاهی را یاد خواهم داد. من از توجه‌آگاهی برای مقابله با درد شدید تصادف استفاده کرده‌ام. هفت سال پیش من در حال پرواز با پاراگلایدر به دامنه کوه سقوط کردم. دست و پایم شکست و سه عمل جراحی روی من انجام گرفت. تصویر بالا مال شکستگی‌های بدن من است. به هرحال من متوجه شدم توجه‌آگاهی مسکن خیلی قدرتمندی است و برایم ثابت شد که فرایند بهبودی مرا سریع‌تر کرد. در این مقاله من به شما تمرین ده‌دقیقه‌ای اسکن بدن را آموزش می‌دهم. برای انجام این تمرین دستورات پایین را انجام بدهید. در مقاله بعدی تمرین دیگری را آموزش خواهم داد و در مقاله آخر تمرینی برای از بین بردن استرس و سریع‌تر کردن فرایند بهبود به شما معرفی خواهم کرد. تمرین اسکن بدن با توجه‌آگاهی این تمرین بهتر است در محیطی ساکت انجام بشود و قرار است که در طول آن هر بخش از بدن را با چشم ذهن ببینیم و هرآنچه را که پیدا می‌کنیم مشاهده یا احساس بکنیم و بعد به سراغ قسمت بعدی برویم. متوجه خواهید شد که ذهنتان به طور مکرر سرگردان می‌شود. کار ذهن همین است پس از خودتان انتقاد نکنید. وقتی این اتفاق افتاد آگاهی خود را دوباره به همان قسمتی از بدن برگردانید که قبلا داشتید تماشایش می‌کردید. درباره هر چیزی که پیدا می‌کنید قضاوت نکنید. فقط مشاهده کنید. اسکن روی زمین دراز بکشید طوری پاهایتان از هم فاصله داشته باشد. دستتان را روی شکمتان بگذارید. چشمانتان را ببندید. روی دم و بازدم تنفس خود تمرکز کنید. عمیق است یا سطحی؟ تند است یا آرام؟ چنددقیقه‌ای روی ریتم تنفس خود با تمام جزئیات تمرکز کنید. آیا تنفستان در کشاله رانتان بازتاب پیدا می‌کند؟ در پشتتان چطور؟ در این ناحیه‌ها چه چیزی پیدا می‌کنید؟ گرم هستند یا سرد؟ آیا درد می‌کنند؟ درد تند است یا کند؟ چنددقیقه‌ای روی ریتم تنفس خود تمرکز کنید. آیا متوجه شدید که ناراحتی از آن چیزی که فکر می‌کردید روان‌تر است؟ آیا فاصله‌دارتر و غیرشخصی‌تر از آن چیزی است که انتظار داشتید؟ توجه خود را به سمت وسط کمرتان ببرید و ببینید که چه چیزی پیدا می‌کنید... حالا به سمت بالای پشتتان توجه کنید. تمام پشتتان را چند دقیقه تماشا کنید... حالا شانه‌هایتان را مشاهده کنید... حالا گردنتان را... صورتتان را... بازوهایتان را... دست‌هایتان را... آگاهی خود را به سمت پاهایتان ببرید و ببینید چه چیزی حس می‌کنید. آیا باسنتان درد می‌کند؟ آیا دردتان تیز است یا کند؟ حالا جلو بروید. اگر دردتان شدیدتر شد، به‌آرامی نقطه تمرکز خودتان را گسترده‌تر کنید تا ناراحتی خود را در فضای گسترده‌تری نگه‌دارید. آیا این کار شدت دردتان را کمتر کرد؟ درنهایت چنددقیقه‌ای توجه کنید که چطور کل بدن تنفس می‌کند. چشم‌هایتان را به‌آرامی بازکنید و در دنیای دوروبرتان غوطه‌ور بشوید. آیا می‌توانید این آگاهی خوش‌مزه را در طول روز با خود حمل کنید؟ حقوق معنوی محفوظ و ذکر منبع با کتاب‌شناسی زیر بلامانع است: پنمن، دنی؛ ویلیامز، مارک. (1393). آیا می‌توان با استفاده از توجه‌آگاهی درد و رنج را واقعاً کمتر کرد؟ علی فیضی (مترجم). برگرفته در روز؟؟ سال ؟؟ از سایت مرکز خدمات روانشناسی و مشاوره زندگی HTTP://WWW.MRMZ.IR . مطلب قبلی امنیت رفتاری چیست؟ مطلب بعدی دو عادت کلیدی که منجر به شادی و سلامتی می‌شود چاپ 4096 به این مطلب امتیاز دهید: 5/0 لطفا برای ارسال نظر وارد سایت شوید یا ثبت نام نمایید