تبریک خدمت آقای دکتر مرتضی کشمیری بهمن 23, 1399 0 5196 تبریک خدمت آقای دکتر مرتضی کشمیری جناب آقای دکتر مرتضی کشمیری مرکز خدمات روانشناسی و مشاوره زندگی، نایل شدن به دکتری تخصصی روانشناسی بالینی را خدمتتان تبریک عرض می‌نماید.
پیام تسلیت خرداد 22, 1399 0 10788 پیام تسلیت مرکز مشاوره ی زندگی با نهایت تاسف و تاثر درگذشت برادر گرامی جناب آقای دکتر مرتضی کشمیری را خدمت ایشان و خانواده‌ی محترمشان تسلیت عرض نموده و صبر جزیل برای ایشان آرزومند است.
ساعت کاری مرکز مشاوره زندگی در خرداد ۱۳۹۹ اردیبهشت 03, 1399 0 6857 ساعت کاری مرکز مشاوره زندگی در خرداد ۱۳۹۹
پیامی کوتاه به مراجعان: مشاوره‌های غیرحضوری هم اثربخش هستند. فروردین 20, 1399 0 7791 پیامی کوتاه به مراجعان: مشاوره‌های غیرحضوری هم اثربخش هستند. دکتر حمید پورشریفی - روانشناس سلامت - مدیر مسئول مرکز مشاوره زندگی
اطلاعیه مرکز مشاوره زندگی در مورد مشاوره غیرحضوری اسفند 05, 1398 0 5670 اطلاعیه مرکز مشاوره زندگی در مورد مشاوره غیرحضوری
کارگاه های عموم مهر 19, 1396 0 21560 کارگاه های عموم فرزند پرورری - مقابله با اهمالکاری - مدیریت خشم - ارتباط موثر بین فردی - تربیت جنسی - آموزش جراتمندی - مهارت های ارتباط موثر زناشویی
Anonym / یکشنبه, 30 فروردین,1394 / دسته بندی ها: موج سوم رفتار درمانی خود افشاگری به‌عنوان یک ابزار بالینی جسیکا دور ترجمه و تلخیص: علی فیضی این متن به سفارش مرکز خدمات روانشناسی و مشاوره زندگی ترجمه‌شده است. در مطالب قبلی درباره ارزش برابری در رابطه درمان‌جو/درمانگر صحبت کردیم. یک‌راه دم دست برای اینکه به‌طور رفتاری چگونگی این تساوی را نشان دهیم این است که باملاحظه و اندیشه از خود افشاگری استفاده کنیم. خود افشاگری به معنای در میان گذاشتن تجربه شخصی با درمان‌جو است. تجربه شخصی شامل افکار و احساساتی است که در لحظه به ذهن می‌آید و می‌توان از آن برای پیشبرد درمان استفاده کرد. از دید دارا وستروپ دو مانع عمده در مقابل استفاده از خود افشاگری در جلسه درمانی وجود دارد. مانع اول آموزش قبلی درمانگر است که به او دیکته کرده که به خاطر حفظ مرزهای مناسب رابطه درمانی نباید از خود افشاگری استفاده کند. منطق چنین حکمی این است که اگر درمانگر با استفاده از خود افشاگری از نقش درمانگر زیادی فاصله بگیرد رابطه درمانی احتمالاً خراب خواهد شد. درباره نقش دوگانه درمانگر (اینکه او علاوه بر درمانگر دوست یا فامیل درمان‌جو باشد) دغدغه‌های اخلاقی وجود دارد. چون در صورت نقش دوگانه داشتن درمانگر ممکن است درمان‌جو مورد سوءاستفاده قرار بگیرد یا به‌طور دیگری آسیب ببیند. اما به نظر وستروپ ما می‌توانیم در عین احترام گذاشتن به این دغدغه‌ها تابع چشم و گوش بسته قواعد عمومی درباره رفتار درمانگر نباشیم. او می‌گوید: با گذشت زمان متوجه شدم که درمانگران به خاطر فایده بالینی این راهنمایی‌ها آن را به‌عنوان یک قاعده در نظر نمی‌گیرند؛ بلکه بیشتر به خاطر اینکه این دستورالعمل‌ها خیال آن‌ها را از بابت چالش‌هایی نظیر خود افشاگری راحت می‌کند از آن پیروی می‌کنند. در ACT خود افشاگری ابزاری مهم برای پیشرفت درمان‌جو است. وستروپ پیشنهاد می‌کند که برای ارزیابی فایده انجام این رفتار قبلاً از خودتان بپرسید که: 1. آیا به خاطر خودم می‌خواهم خود افشاگری کنم یا برای درمان‌جو؟ اگر حتی احتمالاً این خود افشاگری برای ارضای نیازهای خودم است بهتر است از انجام آن خودداری کنم. 2. آیا برای پیشرفت کار می‌خواهم از خود افشاگری استفاده کنم؟ آیا می‌خواهید معنا و مفهوم یک ایده را روشن‌تر کنید؟ آیا می‌خواهید یک مهارت معین را الگوسازی کنید؟ آیا می‌خواهید به‌طور مستقیم نشان بدهید که هرکسی ازجمله خود شما چالش یکسانی با ذهن خود دارد؟ اگر جواب شما به حداقل یکی از این سؤالات مثبت است خود افشاگری اشکالی ندارد وگرنه از خیر آن بگذرید. 3. آیا خود افشاگری زیان بالقوه‌ای دارد؟ مثلاً ممکن است این خود افشاگری نقطه تمرکز درمان روی من ببرد یا موضوع دیگری را پیش بکشد که مانع من در رسیدن به هدفم از خود افشاگری بشود؟ اگر جواب شما مثبت است بهتر است خود افشاگری نکنید. از دست دادن فرصت برای ارتباط اصیل با درمان‌جو اغلب به این خاطر است که درمانگر می‌خواهد به دردسر نیفتد. تا وقتی‌که تمرکز کار کاملاً روی درمان‌جو است تجربه شخصی درمانگر خصوصی و دور از دسترس می‌ماند. بایستی خاطرنشان کنیم که آسیب‌پذیری معادل فروگذاشتن حفاظ یا سپر و گشوده بودن هم است؛ یعنی گشوده بودن نسبت به انتقاد، سرزنش و حمله. وقتی در جلسه درمانی با جان‌ودل حضور دارید و تجربه خود را در میان می‌گذارید خود را می‌گشایید: شما قابل تهاجم شده‌اید چون می‌توانید به خاطر واکنش درمان‌جو به آنچه در میان می‌گذارید اثر بپذیرید. حتی در مواقعی که به نظر می‌رسد تجربه در میان گذاشته‌شده کاملاً بی‌خطر است، ناراحتی از آسیب‌پذیر بودن می‌تواند شدید باشد؛ اما وستروپ تأکید می‌کند در میان گذاشتن اندیشمندانه تجربه شخصی به موفقیت درمانگر کمک می‌کند. همرسانی کردن تجربه به ما اجازه می‌دهد که آگاهی خود را از یکسان بودن با درمان‌جو فعالانه نشان بدهیم. وستروپ می‌گوید: در نقش درمان‌جو بودن به‌طور ذاتی آسیب‌پذیری را در بر دارد. صرف آمدن به درمان تصدیق این است که به کمک دیگری نیازمندیم. ما با نشان دادن آسیب‌پذیری خود از طریق خود افشاگری می‌توانیم به شیوه‌ای قدرتمند تمایل را به درمان‌جوی خود نشان بدهیم و به او بپیوندیم. منبع: HTTPS://WWW.NEWHARBINGER.COM/ حقوق معنوی محفوظ و ذکر منبع با کتاب‌شناسی زیر بلامانع است: جسیکا دور. (1394). خود افشاگری به‌عنوان یک ابزار بالینی. علی فیضی (مترجم). برگرفته در روز؟؟ سال؟؟ از سایت مرکز خدمات روانشناسی و مشاوره زندگی HTTP://WWW.MRMZ.IR مطلب قبلی توجه‌آگاهی، پذیرش و انقلاب روان پویشی مطلب بعدی بهترین کمک به مراقبین بیماران آلزایمری: آموزش توجه‌آگاهی(Mindfulness) چاپ 5436 به این مطلب امتیاز دهید: 3/6 لطفا برای ارسال نظر وارد سایت شوید یا ثبت نام نمایید