تبریک خدمت آقای دکتر مرتضی کشمیری بهمن 23, 1399 0 5196 تبریک خدمت آقای دکتر مرتضی کشمیری جناب آقای دکتر مرتضی کشمیری مرکز خدمات روانشناسی و مشاوره زندگی، نایل شدن به دکتری تخصصی روانشناسی بالینی را خدمتتان تبریک عرض می‌نماید.
پیام تسلیت خرداد 22, 1399 0 10788 پیام تسلیت مرکز مشاوره ی زندگی با نهایت تاسف و تاثر درگذشت برادر گرامی جناب آقای دکتر مرتضی کشمیری را خدمت ایشان و خانواده‌ی محترمشان تسلیت عرض نموده و صبر جزیل برای ایشان آرزومند است.
ساعت کاری مرکز مشاوره زندگی در خرداد ۱۳۹۹ اردیبهشت 03, 1399 0 6857 ساعت کاری مرکز مشاوره زندگی در خرداد ۱۳۹۹
پیامی کوتاه به مراجعان: مشاوره‌های غیرحضوری هم اثربخش هستند. فروردین 20, 1399 0 7791 پیامی کوتاه به مراجعان: مشاوره‌های غیرحضوری هم اثربخش هستند. دکتر حمید پورشریفی - روانشناس سلامت - مدیر مسئول مرکز مشاوره زندگی
اطلاعیه مرکز مشاوره زندگی در مورد مشاوره غیرحضوری اسفند 05, 1398 0 5670 اطلاعیه مرکز مشاوره زندگی در مورد مشاوره غیرحضوری
کارگاه های عموم مهر 19, 1396 0 21560 کارگاه های عموم فرزند پرورری - مقابله با اهمالکاری - مدیریت خشم - ارتباط موثر بین فردی - تربیت جنسی - آموزش جراتمندی - مهارت های ارتباط موثر زناشویی
Anonym / یکشنبه, 26 مهر,1394 / دسته بندی ها: موج سوم رفتار درمانی کار تجربی در ACT دکتر متیو ویلیت مترجم: علی فیضی این متن به سفارش مرکز خدمات روانشناسی و مشاوره زندگی ترجمه‌شده است. "یک رویکرد تجربی به تغییر رفتار" آیا این عبارت را به یاد می‌آورید؟ این عبارت زیرنویس عنوان نخستین کتاب ACT بود که در سال 1999 منتشر شد و نویسندگانش هِیز، استروسال و ویلسون بودند. کار تجربی در DNA پذیرش و تعهد درمانی است؛ اما معنی کار تجربی چیست؟ در طول زمان مفاهیم معنای اولیه خود را از دست می‌دهند و ما هم دقت خود را در کار از دست می‌دهیم. پس می‌خواهم چندکلمه‌ای درباره اصول کار تجربی در ACT بگویم و به شما چند توصیه عینی بکنم تا در کار بالینی روزمره خود همچنان در خط تجربه باقی بمانید. انجام ACT وقتی مؤثرتر است که به درمان‌جویان خود نگوییم که چه چیزی را تجربه می‌کنند یا باید بکنند بلکه در عوض برای آن‌ها فرصت‌هایی فراهم کنیم که تجربه خودشان را بهتر مشاهده کنند. تدوین و توسعه این اصل در ACT بر مبنای پژوهش‌هایی بود که استیون هِیز و همکارانش در دهه هشتاد میلادی انجام دادند. پژوهش ایشان در مورد عدم حساسیتی بود که پیروی از قاعده به بار می‌آورد. به‌طور خلاصه این پژوهشگران مشاهده کردند که وقتی راهنمایی می‌شویم که کاری را به بهترین شیوه انجام بدهیم سریع‌تر از آن موقع یاد می‌گیریم که خودمان سر در می‌آوریم که بهترین شیوه انجام آن کار چیست. بااین‌حال وقتی با قواعد یاد می‌گیریم، نسبت به تغییرات محیطی حساسیت کمتری پیدا می‌کنیم و نتیجه این می‌شود که روی انجام راهبردهایی پافشاری می‌کنیم که دیگر مؤثر نیستند؛ و بعضی‌اوقات ما قواعدی یاد می‌گیریم که اصلاً مؤثر نیستند اما از آن‌ها پیروی می‌کنیم چون به‌اندازه کافی معتبر به نظر می‌آیند و بعضی‌اوقات فارغ از نتایجی که تجربه می‌کنیم عیناً همان‌طور رفتار می‌کنیم که به ما گفته‌شده است. آیا می‌توانید مواردی را به یاد بیاورید که نحوه کار چیزی را قبل از اینکه خودتان تجربه آن را داشته باشید طبق گفته دیگران یاد گرفته‌اید؟ اگر شما هم مثل من باشید (منظورم یک انسان عادی است) به‌احتمال‌قوی موارد بسیاری را به یاد خواهید آورد. کار تجربی به معنای تماس و مشاهده همایندی‌هایی است که رفتار ما را تنظیم می‌کنند. منظورم پیشایندها و پسایندهای اقداماتمان است. اگر به‌صورت تجربی کار کنیم نه‌تنها یاد می‌گیریم که بهترین شیوه کار در یک موقعیت خاص چیست، بلکه یک مهارت فراگیر را هم به نام مشاهده آنچه مؤثر است یاد می‌گیریم. نسبت به آنچه بعداً پیش می‌آید توجه بیشتری داریم و خودمختاری بیشتری در قیاس با پیروی از راهنمایی‌های دیگران خواهیم داشت. پس با این حساب درمانگر ACT درمان‌جویان خود را راهنمایی کرده و به آن‌ها کمک می‌کند که تا به‌جایی که مطلوبشان است بروند و به آن‌ها کمک می‌کنند تا آنچه را گم‌کرده‌اند احساس کنند اما ایشان را از تجربه‌هایشان جدا نمی‌کنند. چه در مورد تجارب داخل اتاق و چه در تجارب خارج از اتاق درمان، درمانگر می‌تواند با استفاده از پرسش‌هایی به درمان‌جویانش کمک کند تا به همایندی‌های اثرگذار بر رفتارشان توجه بیشتری بکنند. این پرسش مفیدند چون درمان‌جویان را دعوت می‌کنند که مشاهده کرده و پاسخ را پیدا کنند. این‌ها چهار سؤالی است که بخش اعظمی از کار تجربی مرا هدایت می‌کند: 1. چه اتفاقی افتاد؟ 2. چه تجربه‌ای را از سر گذراندید؟ 3. در پاسخ به آن تجربه چه‌کار کردید؟ 4. با انجام آن کار آیا به یک زندگی خوب و معنی‌دار نزدیک‌تر شدید یا دورتر؟ این سؤال‌ها را می‌توان با اتفاقی که هم‌اکنون می‌افتد سازگار کرد (مثلاً چه چیزی تجربه می‌کنید؟ دوست دارید الآن در پاسخ به این تجربه چه‌کار کنید؟) می‌توانید این سوال‌ها را هر موقعیت خاص و لحن و زبان مخصوص خودتان متناسب کنید اما اصل و مبنای این سوالات را حفظ کنید: به درمانجو کمک کنید تا پیشایندها (شامل موقعیت‌ها، شرایط و تجارب روان‌شناختی) واکنش‌ها و پیامدهای خود را با توجه به معیار ارزش‌هایش ملاحظه کند. یک راهنمایی: اگر فهمیدید درمان‌جوی شما چیزی را در مورد تجربه خودش از قلم انداخته است، سوالات بیشتری بپرسید. اگر خواستید مشاهدات و پیشنهادات خودتان را او در میان بگذارید، این موارد با عباراتی همراه کنید که فاصله و شک را می‌رساند: "آیا اینطور بود که؟" " به نظر می‌اید که" یا "وقتی اینطور چیزها برای من اتفاق می‌افتد، من این احساس را دارم که" و این را اضافه کنید " آیا این همان چیزی است که شما تجربه کردید؟" یا " آیا این مشابه تجربه شما یا با آن تفاوت داشت؟" به این شیوه شما فرایند مشاهده‌گری را همچنان در دستان درمانجو نگه می‌دارید. حقوق معنوی محفوظ و ذکر منبع با کتاب‌شناسی زیر بلامانع است: ویلیت، میتو. (1394). کار تجربی در ACT. علی فیضی (مترجم). برگرفته در روز؟؟ سال؟؟ از سایت مرکز خدمات روانشناسی و مشاوره زندگی HTTP://WWW.MRMZ.IR مطلب قبلی استفاده از توجهآگاهی برای کاهش استرس (بخش سوم) مطلب بعدی حرکت به فراسوی رفتاردرمانی شناختی چاپ 4706 به این مطلب امتیاز دهید: 3/3 لطفا برای ارسال نظر وارد سایت شوید یا ثبت نام نمایید