تبریک خدمت آقای دکتر مرتضی کشمیری بهمن 23, 1399 0 5212 تبریک خدمت آقای دکتر مرتضی کشمیری جناب آقای دکتر مرتضی کشمیری مرکز خدمات روانشناسی و مشاوره زندگی، نایل شدن به دکتری تخصصی روانشناسی بالینی را خدمتتان تبریک عرض می‌نماید.
پیام تسلیت خرداد 22, 1399 0 10801 پیام تسلیت مرکز مشاوره ی زندگی با نهایت تاسف و تاثر درگذشت برادر گرامی جناب آقای دکتر مرتضی کشمیری را خدمت ایشان و خانواده‌ی محترمشان تسلیت عرض نموده و صبر جزیل برای ایشان آرزومند است.
ساعت کاری مرکز مشاوره زندگی در خرداد ۱۳۹۹ اردیبهشت 03, 1399 0 6868 ساعت کاری مرکز مشاوره زندگی در خرداد ۱۳۹۹
پیامی کوتاه به مراجعان: مشاوره‌های غیرحضوری هم اثربخش هستند. فروردین 20, 1399 0 7807 پیامی کوتاه به مراجعان: مشاوره‌های غیرحضوری هم اثربخش هستند. دکتر حمید پورشریفی - روانشناس سلامت - مدیر مسئول مرکز مشاوره زندگی
اطلاعیه مرکز مشاوره زندگی در مورد مشاوره غیرحضوری اسفند 05, 1398 0 5684 اطلاعیه مرکز مشاوره زندگی در مورد مشاوره غیرحضوری
کارگاه های عموم مهر 19, 1396 0 21571 کارگاه های عموم فرزند پرورری - مقابله با اهمالکاری - مدیریت خشم - ارتباط موثر بین فردی - تربیت جنسی - آموزش جراتمندی - مهارت های ارتباط موثر زناشویی
Anonym / پنجشنبه, 22 مهر,1395 / دسته بندی ها: مطالعه برای عموم 4 ابزار که به شما کمک می کند با کودک "دشوار" خود، آرام بمانید دبیس پینکاس مترجم: عاطفه محمدصادق (این متن به سفارش مرکز خدمات روانشناسی و مشاوره زندگی ترجمه شده است) رمز دعوا نکردن با بچه ها در چیست؟ باور داشته باشید یا نه تنها مهارتی که به شما کمک می کند از موقعیت های بحرانی عبور کنید، توانایی شما در حفظ خونسردی است. وقتی کودک شما غمگین، مضطرب یا عصبانی است، حفظ خونسردی نیمی از نبرد است. با این روش شما به جای اینکه سوخت بیشتری به آتش اضافه کنید ، روی آن آب می ریزید. آیا کودکتان بی احترامی می کند؟چطور آرام بمانیم؟ فتن اینکه هنگام برخورد با کودکتان آرام باشید راحت تر از انجام آن است. دانستن اینکه باید آرام باشید الزاما باعث نمی شود بتوانید این کار را انجام دهید. چرا؟ ما می دانیم کار درست چیست اما در یک نبرد عاطفی، مغز، بینایی خود را از دست می دهد. وقتی مغز ما درگیر احساسات می شود، بیش از حد واکنش نشان می دهیم. این واکنش ها می تواند فریاد زدن، جیغ زدن و محروم کردن، هیچ یک از اینها به شما در برخورد با کودکتان کمک نخواهد کرد. همانطور که می دانیم، فرزندپروری یک تجربه کاملا هیجانی است. کودکان ما و تعاملات ما با آنها می تواند احساساتی از قبیل درماندگی، ناکامی، سردرگمی، آسیب، ناامیدی و خشم را در ما ایجاد کند. این احساسات می توانند ما را درگیر کنند. چطور رفتارهای نامناسب کودک خود را مدیریت کنیم؟ کودکان ما فقط به خاطر کودک بودن می توانند شروع کننده هیجان های دردناک در ما باشند. واکنش ما به این هیجانات می تواند منجر به این شود که تصمیمات ضعیفی به عنوان والدین بگیریم. در این لحظات وقتی ما تلاش می کنیم از خودمان محافظت کنیم، لزوما منافع کودکمان را در نظر نمی گیریم. وقتی از کوره در می رویم معمولا با مهربانی و آرامش با آنها صحبت نمی کنیم و معمولا بعدا پشیمان می شویم. مهمترین چیزی که باید به خاطر بسپارید این است که همه هیجانات پذیرفتنی هستند اما همه رفتارها نه. وقتی ما هیجانات خود را نمی پذیریم با کودک و اعضای خانواده خود به صورت ناسالم ارتباط برقرار می کنیم. وقتی احساسات، ما را کنترل می کنند نسبت به زمانی که ما آنها را کنترل می کنیم، ما نمی توانیم به بلوغ کودکمان کمک کنیم. کلید موفقیت این است وقتی کودکتان سعی می کند دکمه خشم شما را فشار دهد خونسردی و آرامش خودتان را حفظ کنید. ادراک خود را تغییر دهید. اگر به صورت متفاوت فکر کنید، کمتر از فرزند خود عصبانی می شوید.بچه ها گاهی ما را اذیت، دیوانه و ناامید می کنند(گاهی به صورت روزانه). اما به یاد داشته باشید آنها بر اساس سنشان رفتار می کنند. اذیت شدن ما قابل درک است اما برای آنها قابل درک نیست. وقتی کودکتان به شما ناسزا می دهد، بسیار سخت است که خودتان را کنترل کنید. اولین احساس شما خشم و ناامیدی و سرزش رفتار اوست. اشتباه نکنید، منظور ما این نیست که هیچکاری نکنید بلکه او باید با عواقب کارش مواجه شود. اما در پس ذهن خود این موضوع را به خاطر داشته باشید بچه شما این کارها را انجام می دهد چون بچه است. وظیفه شما راهنمایی او برای مسئولیت پذیری و جبران کارش است. وظیفه رشدی نوجوانان، امتحان کردن نقش ها و روابط مختلف است. این موضوع برای ما ترسناک است اما موضوعی کاملا طبیعی و متناسب با سن نوجوان است. شکستن قوانین و امتحان محدودیت ها، به کودک قانون کاشت و برداشت را یاد می دهد. آنها از تجارب خود یاد می گیرند. این کاملا طبیعی و نرمال است. وظیفه ما راهنمایی آنها برای بهتر رفتار کردن با نشان دادن عواقب طبیعی کارهایشان است نه سرزنش آنها به خاطر رفتارهایشان. چطور بدون از دست دادن کنترل، کودکمان را در هر موقعیتی کنترل کنیم؟ منظور من این نیست که برای رفتارهای بد مجوز صادر کنیم، منظور این است که تلاش کنید از رفتارهای مناسب موقعیت و سن کودکتان دیوانه نشوید.حتی اگر کارهایشان آزاردهنده و ناامید کننده است. ناامیدی شما شاید به فقدان صبر برگردد که این مشکل شماست نه کودکتان. پیدا کردن راه هایی برای کنترل خشم در برابر کودکتان بسیار اهمیت دارد. اگر مسئولیت احساسات و رفتارمان را به عهده بگیریم، احتمالا مهار کردنشان راحت تر خواهد بود. تحلیل، تسکین، پیش بینی کردن و فهم احساساتمان وظیفه ماست. اگر به خاطر احساسات و رفتارهایمان، کودکمان را سرزنش کنیم آنها یاد می گیرند برای کارهایشان دیگران را سرزنش کنند و یاد نمی گیرند مسئولیت اعمال خودشان را بپذیرند. احساسات خود را بشناسید. قبل از اینکه منفجر شوید، صبر کنید و احساس خود را بشناسید. آیا آزرده، ناامید یا عصبی هستید؟ روی احساستان اسم بگذارید. آن را برای خودتان بدانید. به خودتان بگویید:" وقتی من فلان رفتار کودکم را می بینم احساس .... میکنم، زیرا من...." مثلا:" وقتی می بینم دخترم در جمع کردن منزل کمک نمی کند احساس خشم می کنم چون احساس می کنم مادر مفید و موثری نبوده ام. من میترسم هرگز آدم مسئولیت پذیری نشود و احساس گناه می کنم که وظیفه ام را به درستی انجام ندادم". سپس از خودتان بپرسید من برای بهبود، روی خودم چه کاری می توانم انجام دهم و چه بازخورد مناسبی لازم است به کودک خود بدهم. به عبارت دیگر، با تصمیمی گیری در رابطه با اینکه کودک شما چه چیزی را باید یاد بگیرد، والد مسئولیت پذیری شوید. در همین مثال شما می توانید به خودتان بگویید:" من باید درمورد اینکه چطور والد موثری باشم بیشتر فکر کنم یا باید قبول کرد که هرچه در توانم بوده انجام دادم. من باید با اضطرابی که درباره آینده بچه ام دارم مقابله کنم و برای حل و فصل احساس گناهم راهی پیدا کنم". برای بچه های "دشوار" والدین موثرتری باشیم. اگر احساسات خودمان را اقرار کنیم و بپذیریم، می توانیم برای تسکین، درک، تغییر، تحلیل و رها کردن آنها کاری انجام دهیم. احساسات دردناک ما نباید روی دیگران خالی شوند. اینکه احساساتمان را در آغوش بگیریم و روی دیگران خالی نکنیم، بستگی به درچه بلوغ ما دارد. وظیفه ما به عنوان والدین این است که احساسات خود مثل ترس، بی کفایتی یا شرم(یاهراحساس دیگر) را بشناسیم. وقتی کودکانمان کاری انجام می دهند که شروع کننده احساسات منفی در ما است، توجه داشته باشید چطور وسوسه می شوید آنها را به خاطر احساسی که به شما دادند سرزنش و دعوا کنید. به خاطر داشته باشید فرزندان ما شاید شروع کننده احساسات درونی ما باشند اما دلیل آن نیستند. لازم است به جای اینکه کودکانمان را سرزنش کنیم مسئولیت پذیر باشیم و روی احساساتمان کار کنیم . مکث کنید، نفس بکشید، فکر کنید. برای بچه های خود الگو باشید که چطور احساساتشان را مدیریت کنند. به آنها بگویید" الان من ناامید شدم، میرم چند لحظه نفس عمیق بکشم، آروم بشم و بیام ببینم بهترین کاری که می تونم در این موقعیت انجام بدم چی هست". بعدا می توانید بگویید :"وقتی احساس کردی داری عصبانی میشی، چندتا نفس عمیق بکش و فکر کن بهترین و موثرترین کاری که می تونی انجام بدی چیه؟" با این روش نه تنها آرامشتان حفظ می شود بلکه به کودک خود هم می آموزید چطور همین کار را انجام دهد. روش مکث، تنفس و تفکر به یک دلیل بسیار موثر است. وقتی شما به لحاظ جسمی یا روانی احساس خطر و تهدید می کنید، آدرنالین خون بالا می رود. وقتی کودکتان به شما گوش نمی دهد و کاری که باید را انجام نمی دهد شما به لحاظ هیجانی تهدید می شوید. بدن این موقعیت را تهدید زا می داند و با فرمان مغز انرژی زیادی در بدن شما برای واکنش "جنگ و گریز" آماده می شود. به همین دلیل ما چیزی را می گوییم که بعدا پشیمان می شویم و به همین دلیل لازم است یاد بگیریم خودمان را با روش مکث، تنفس، تفکر آرام کنیم. نگرانی را رها کنید و روی آنچه خوب است تمرکز کنید. نگرانی در مورد کودکان یک کار بیهوده و منفی است. نگران بودن باعث مضطرب شدن فرزندتان می شود زیرا او به این باور می رسد که حتما موضوع نگران کننده ای در او وجود دارد و بیشتر عصبی می شود. چطور نگران یک کودک دشوار نباشیم؟ مهم است بدانید بیشتر نگرانی های شما به خاطر افکار شماست که همیشه بدترین اتفاق ممکن را تصور می کند. با تصورات منفی، مدار نگرانی در مغز شما فعال تر می شود. بنابراین سعی کنید مغزتان را با افکار مثبت پر کنید. در ضمن، شما نمی دانید عاقبت چه اتفاقاتی می افتد. همه چیز را مثبت تصور کنید تا استرس کمتری تجربه کنید. وقتی کمتر دچار استرس شوید، عملکرد مغز شما بهتر خواهد شد، احساس بهتری خواهید کرد و شانس اینکه راهنمایی های بهتری برای کودک خود داشته باشید بیشتر می شود. تفکر مثبت به این صورت می تواند نتایج مثبت هم داشته باشد. در نهایت، احساس خشم برای روابط نزدیک و گرم زیانبار است. آرامش در خانواده واگیردار و مُسری است. اگر یاد بگیرید چطور ارام باشید، می توانید یک خانواده آرام ایجاد کنید.در ضمن مهم ترین مهارتی که می توانید به کودک خود بیاموزید حفظ آرامش در موقعیت های مختلف است. حقوق معنوی محفوظ و ذکر منبع با کتاب‌شناسی زیر بلامانع است: پینکاس، دیبس. (1395). 4 ابزار که به شما کمک می کند با کودک "دشوار" خود، آرام بمانید. عاطفه محمدصادق (مترجم). برگرفته در روز؟؟ سال؟؟ از سایت مرکز خدمات روانشناسی و مشاوره زندگی http://mrmz.ir/ مطلب قبلی 15 نوع آزار کلامی مطلب بعدی 17 چیزی که نباید به خاطر آن احساس گناه کنید چاپ 3134 به این مطلب امتیاز دهید: هیچ امتیازی موجود نیست لطفا برای ارسال نظر وارد سایت شوید یا ثبت نام نمایید